اهمیت طلاق توافقی در مقابل سایر طلاق ها

طلاق توافقی به طلاقی گفته می‌شود که در آن زن و شهر به توافق می‌رسند که از هم جدا شوند. زوجین در مورد هر مسئله ای مانند مهریه، حضانت و غیره به توافق برسند برای دادگاه محترم است و دادگاه طبق این توافقات رای صادر می‌کند.

برای مثال ممکن است زوجین در مورد مهریه به این توافق برسند که زوجه در قبال طلاق مهریه خود را ببخشد و یا تنها قسمتی از آن را دریافت کند. تمام این توافقات در رای دادگاه تاثیر داشته و مطابق این توافقات رای صادر شده و اجرا می‌شود.

مراحل طلاق توافقی

در مرحله اول زوجین باید در سایت اینترنتی سامانه تصمیم برای گرفتن نوبت مراجعه کنند و برای مشاوره و غربالگری حضور پیدا کنند و جلسات مشاوره شش جلسه بوده که باید فاصله بین هر جلسه 10 روز باشد. این مرحله یک ماه طول می‌کشد.

این جلسات مشاوره قبل از طلاق علاوه بر این که زوجین را راهنمایی می‌کند تا از طلاق منصرف شوند برای آن‌ها مانعی است تا طلاق به تاخیر افتاده و نهایتا زوجین را منصرف کند.

مراحل دادخواست تا اجرای انواع طلاق مانند طلاق توافقی، طلاق از طرف زن و طلاق از طرف مرد

مرحله بعد مراجعه به دفاتر قضایی و ثبت دادخواست طلاق توافقی است، در صورتی که دفاتر قضایی در آن محل تشکیل نشده باشد زوجین باید مستقیما به دادگاه خانواده رجوع کنند.

در این مرحله اگر زن و مرد برای طلاق توافقی وکیل انتخاب کرده باشند این مراحل را وکیل مربوطه انجام خواهد داد و نیازی به حضور زوجین نخواهد بود.

در مرحله بعد پس از ثبت درخواست طلاق توافقی، درخواست به دادگاه فرستاده می‌شود.

یک وکیل باتجربه ممکن است این گونه تشخیص دهد تا اقامتگاه خوانده دعوا ا به گونه ای اعلام کند که پرونده به همان دادگاه خانواده مدنظر وکیل ارجاع داده شود. این کار علاوه بر سرعت بخشیدن به روند طلاق بر کیفیت آن نیز تاثیر دارد.

زیرا دادگاه های خانواده و قضات روش ها و تفاسیر مختلفی دارند.

در مرحله بعدی پس از این که درخواست به شعبه مورد نظر ارجاع داده شد وقت رسیدگی تعیین می‌شود و زمان آن برای وکیل یا خود زوجین پیامک می‌شود. اما در صورتی که درخواست طلاق توافقی ناقص باشد از طریق پیامک به خواهان اخطار داده می‌شود. تا نواقص را رفع کند.

مرحله بعد شرکت در جلسات طلاق توافقی است دادگاه در این مرحله توافقاتی که توسط وکیل تکمیل شده را صورتجلسه کرده و رای صادر می‌کند.

بعد از این که قاضی حکم صادر کرد آن را امضا کرده و حکم را به زوجین یا وکلای آن ها ابلاغ می‌کند. در این مرحله زوجین برای این که حکم سریع تر اجرا شود می‌توانند حق تجدید نظر و فرجام خواهی خود را ساقط کنند و مستقیما به دفاتر طلاق رفته تا صیغه طلاق خوانده شود. و گواهی طلاق را دریافت کنند.

بنابراین مراحل ثبت طلاق پایان یافته و طلاق ثبت می‌شود. با توجه به این که این نوع طلاق بائن است و مانند سایر طلاق ها نیست زن و شوهر باید از هم جدا زندگی کرده زیرا به هم نامحرمند.

مدارک لازم برای طلاق توافقی

زمانی که زوجین به دفاتر طلاق مراجعه می‌کنند باید اصل شناسنامه، تصویر کارت ملی هر دو، اصل عقد نامه ازدواج، صورتجلسه توافقات زوجین که در زمان مراجعه به وکیل تنظیم شده است و به امضای زوجین رسیده است را به همراه داشته باشند.

همچنین در صورتی که زوجه ادعای دوشیزگی نداشته باشد باید گواهی عدم بارداری به همراه داشته باشد. این گواهی را هم می‌توان به دادگاه خانواده و هم به دفتر طلاق تحویل داد.

در صورتی که زوجه ادعای باکره بودن داشته باشد باید به پزشکی قانونی مراجعه کرده و پس از انجام آزمایشات مربوطه گواهی بکارت دریافت کند. از مزیت های گواهی بکارت می‌توان به پاک کردن نام همسر در شناسنامه اشاره کرد.

گاهی ممکن است زوج و زوجه در محضر قاضی اقرار به عدم وقوع  نزدیکی نمایند که در این صورت قاضی این ادعا را می‌پذیرد و دیگر نیازی نیست به پزشکی قانونی مراجعه کنند.

البته این موضوع کمتر اتفاق می‌افتد و معمولا رویه عادی خود را که مراجعه به پزشکی قانونی است را طی می‌کند.

هزینه های طلاق توافقی

هزینه های طلاق توافقی شامل مواردی مانند هزینه ثبت دادخواست طلاق توافقی، هزینه‌های مشاوره، غربالگری، آزمایشات بارداری، هزینه دفاتر طلاق و هزینه وکیل می‌باشد.

با توجه به این که طلاق توافقی است بنابراین هزینه دادرسی بین زوجین تقسیم می‌شود. با توجه به این که در طلاق توافقی مشاوره خانواده جای خود را به داوری می‌دهد بنابراین برای مشاوره نیز زوجین باید هزینه پرداخت کنند.

حضانت فرزندان در طلاق توافقی

در طلاق توافقی اگر زن و شوهر در مورد حضانت فرزندان به تفاهم و اتفاق نظر رسیده باشند دادگاه بر اساس همان توافقات حکم صادر می‌کند در غیر این صورت طبق قانون حکم صادر می‌شود.

طبق مواد قانون مدنی نگه داشتن فرزندان حق والدین است و همچنین طبق قانون حضانت فرزندانی که پدر و مادر آنها جدا زندگی می‌کنند تا هفت سالگی با مادر خواهد بود و پس از آن بر عهده پدر است. 

همچنین مطابق ماده 1172 قانون مدنی هیچ کدام از زوجین حق ندارند زمانی حضانت فرزند با آنهاست از نگهداری آن امتناع کنند.